Przesłanie z Lourdes
18 lutego 1858 : niezwykłe słowa
Podczas trzeciego objawienia, które miało miejsce 18 lutego, Najświętsza Maryja Panna przemówiła po raz pierwszy, mówiąc: „Nie jest to konieczne, abyś zapisywała moje słowa”. Tym samym Maryja ukazuje Bernadecie, że pragnie nawiązać z nią serdeczną relacje, opartą na miłości. W taki oto sposób, Bernadetta została zaproszona do otwarcia swojego serca na przesłanie Miłości.
Bernadeta speszyła się słysząc następne słowa Maryi: „Czy Panienka zechciałaby wyświadczyć mi łaskę i przychodzić tutaj przez piętnaście dni?”. Poraz pierwszy, ktoś odezwał się do niej z wielką miłością i szacunkiem jaki należy się każdej osobie. Bernadeta poczuła, że każdy z nas jest ważny i zasługuje na szacunek w oczach Boga, ponieważ Bóg kocha nas wszystkich.
Trzecim słowem Maryi było: „Nie obiecuję ci, że uczynię cię szczęśliwą na tym świecie, lecz na tamtym”. Kiedy Jezus w Ewangelii zaprasza nas do szukania Królestwa niebieskiego, to zachęca nas do odkrywania w tym świecie, takim jakim on jest, „innego świata”. Tam, gdzie obecna jest miłość, tam obecny jest Bóg. Maryja daje Bernadecie pewność dotarcia do ziemi obiecanej, ale dopiero po śmierci.
Bóg jest miłością
Mimo ubóstwa, choroby i braku wykształcenia, Bernadeta zawsze emanowała głębokim szczęściem. To w pełni oddawało istotę Królestwa Bożego – świata prawdziwej Miłości. W trakcie pierwszych siedmiu objawień, oblicze Bernadety promieniało radością, szczęściem i światłem. Jednak między ósmym a dwunastym objawieniem wszystko się zmieniło: jej twarz wyrażała napięcie, smutek i żal. Dziewczynka na oczach tłumów wykonywała także niezrozumiałe gesty – wchodziła na kolanach do Groty, całowała brudną ziemię, spożywała gorzkie zioła, aby zaczerpnąć nieco wody drążyła rękoma błoto, usiłowała pić błotnistą wodę. Następnie posmarowała twarz błotem i odwróciła się w stronę tłumu. Wszyscy obecni byli zdumieni, wielu uważało, że dziewczynka postradała zmysły. Podczas czterech objawień Bernadeta wykonywała te same gesty. Te wydarzenia stanowiły istotny element „Przesłania z Lourdes”, choć ich znaczenie pozostawało niezrozumiałe dla wielu.
Znaczenie biblijne objawień
Gesty Bernadety niosą głęboki biblijny przekaz, symbolizując Wcielenie, Mękę i Śmierć Chrystusa. Wejście na kolanach do Groty to gest, który reprezentuje Wcielenie, moment, w którym Bóg uniżył samego siebie, zstąpił na ziemię, stał się człowiekiem. Spożywanie gorzkich ziół odwołuje się do żydowskiej tradycji, obecnej w dawnych tekstach. Natomiast obmywanie twarzy błotem nawiązuje do proroctwa Izajasza, który przedstawia Chrystusa jako Cierpiącego Sługę – „twarzy mojej nie zakrywam od obelżenia i plwania”.
Grota skrywa niezmierzony skarb
Podczas dziewiątego objawienia „Pani” poprosiła Bernadetę, aby w błocie odnalazła czystą wodę, mówiąc: „Idź do źródła, napij się i obmyj się”. Te wydarzenia ukazują nam tajemnicę Serca Jezusa. „Żołnierz przebił mu serce włócznią, z którego wypłynęła krew i woda”. Zioła i błoto symbolizują serce człowieka, zranione grzechem, w którym kryje się jednak życie samego Boga, którego symbolem jest Źródło.
Zapytano Bernadetę, czy „Pani” przekazała jej jakąś wiadomość. Odpowiedziała: Tak, usłyszałam słowa: „Pokuta, pokuta, pokuta. Módlcie się do Boga o nawrócenie grzeszników”. Termin „pokuta” należy rozumieć jako nawrócenie, czyli zwrócenie serca ku Bogu i współbraciom, zgodnie z nauką Chrystusa.
W trakcie trzynastego objawienia Maryja powiedziała do Bernadety: „Idź i powiedz kapłanom, by wzniesiono tutaj kaplicę i przychodzono z procesją”. Przychodzenie w procesji symbolizuje towarzyszenie naszym braciom i siostrom w ziemskej wędrówce. Wzniesienie kaplicy odnosi się do budowania miejsc kultu, które w Lourdes stanowią miejsca modlitwy dla tłumów. Kaplica jest „Kościołem”, który powinniśmy budować w naszych sercach, gdziekolwiek jesteśmy.
Pani wypowiedziała swoje imię: „Que soy era Immaculada Councepciou”
25 marca 1858 roku, kiedy Bernadeta doświadczyła szesnastego objawienia, zapytała „Panią” o jej imię. „Pani” odpowiedziała jej w miejscowym dialekcie: „Que soy era Immaculada Counceptiou”, co oznacza „Jestem Niepokalane Poczęcie”. Niepokalane Poczęcie to doktryna głosząca, że Maryja była wolna od grzechu pierworodnego ze względu na zasługi Jezusa Chrystusa, który oddał swoje życie na krzyżu (dogmat ten został ogłoszony w 1854 roku). Bernadeta pośpieszyła do proboszcza, aby przekazać mu imię „Pani”. Proboszcz zrozumiał już tego dnia, że to Matka Boża ukazuje się w Grocie. Autentyczność objawień została potwierdzona przez biskupa Laurence z diecezji Tarbes.
