Op 2 februari, feest van de Opdracht van Jezus in de Tempel, beter gekend onder de naam van het feest van Maria Lichtmis, wordt de gebeurtenis herdacht waarvan het relaas te vinden is in het Evangelie van de heilige Lucas: Maria en Jozef gaan Jezus opdragen in de Tempel, naar Joodse gewoonte, 40 dagen na zijn geboorte.
Bij die gelegenheid ontwaren we de ontmoeting van de Heer en zijn Volk, in de persoon van twee bejaarde mensen – Simeon en Hanna – die aanwezig zijn in de Tempel. Simeon herkent in het Kind de ‘Gezalfde van de Heer’, de Messias, de Vertrooster die Israël verwacht: «Hij is het Licht dat alle naties verlicht. Hij is de glorie van Israël, zijn volk . Hanna, de profetes, sluit zich aan bij deze woorden van lof en kondigt aan degene die rond haar staan, de komst van Christus, de Heer.
Het feest van het licht
De opdracht van Jezus in de Tempel is een christelijk feest dat plaats vindt 40 dagen na Kerstmis (dus steeds op 2 februari). Het draagt verschillende namen: Feest van het licht, Maria Lichtmis, feest van de Opdracht van Jezus in de Tempel.
Wij kunnen ons aansluiten bij dit feest van het licht door te vragen dat er een kaars wordt aangestoken in Lourdes om in gebed verbonden te blijven met al onze broeders en zusters van overal door HIER te clicken.
Simeon, man van de heilige Geest
De voornaam Simeon is afgeleid van het werkwoord shama dat betekent: «horen»; de aloude naam Shim’on kan geïnterpreteerd worden in de betekenis van: «Hij heeft gehoord».
Simeon is degene die hoort en in zich opneemt. Hij weet de heilige Geest in zich tot leven te laten komen.
Wij kunnen de heilige Geest vragen om ons te komen zegenen door te vragen om een mis op te dragen voor al wie ons dierbaar zijn door HIER te clicken.
De dag van het Godgewijde leven
Hanna, vrouw die toegewijd was aan God
Hanna leeft dichtbij God; zij is een vrouw van gebed.
«Ze verbleef voortdurend in de tempel en diende God dag en nacht door vasten en gebed».
Hanna was een profetes. Zij herkent in Jezus een geschenk van God («Op dit ogenblik kwam zij naderbij en dankte God»), en ziet in Jezus een verlosser («zij sprak over het kind tot allen die de bevrijding van Jeruzalem verwachtten».
Hanna is geduldig en trouw. Zij zou gans haar leven wachten vooraleer ze zou zien dat de belofte van de Heer in vervulling zou gaan.
De Dag van het Godgewijde leven wordt gevierd op het feest van de Opdracht van de Heer in de Tempel. Deze dag is van groot belang voor alle Godgewijden die, geïnspireerd door de overweldigende zelfgave van Christus, op hun beurt hun leven willen geven en alles achterlaten om in zijn spoor te gaan leven.
«Geliefde broeders en zusters, laten wij vandaag met enthousiasme onze toewijding hernieuwen! Laten we ons afvragen wat de motivaties zijn die ons hart en ons handelen bewegen, wat het nieuwe visioen is dat we geroepen zijn ter harte te nemen, en bovenal, laten we Jezus in onze armen sluiten. Zelfs wannneer we wel eens de ervaring opdoen van vermoeidheiden vermoeienis – dat gebeurt: en zelfs ervaren we ontgoochelingen – laten we doen oals Simeon en Hanna die met geduld uitzagen naar de trouw van de Heer en die zich de vreugde van de ontmoeting niet lieten ontnemen. Laten we voortgaan naar de vreugde van de ontmoeting: dat is heel mooi! Laten we Hem opnieuw in het midden plaatsen en voortgaan met vreugde. Moge het zo zijn!» (Homilie van paus Franciscus voor de XXVI werelddag van het Godgewijde leven)
