Toen Bernadette op 11 februari 1858 voor de eerste keer « de Dame » zag, heeft zij het Rozenkransgebed gebeden en zag « dat de Dame de kralen van haar eigen rozenkrans door haar vingers liet gaan maar zonder haar lippen te bewegen ». Vanaf die eerste ontmoeting is het Rozenkransgebed aan de Grot nooit meer opgehouden : dit eenvoudige gebed van de armen waarbij we – door de bemiddeling van Maria – ons leven, onze vreugden, onze dierbaren toevertrouwen in de handen van God… Terwijl we het Onze Vader en de Weesgegroeten bidden, overwegen we de voornaamste gebeurtenissen uit het leven van Christus zoals we die ook kunnen terugvinden in de mozaïeken van de Rozenkransbasiliek.